Présentatie :
Tijdens een gesprek zei een van mijn vrienden me ooit: « het belangrijkste is soms om te reizen in je hoofd. » Een lange zin, maar met dit ietsje meer om de droom op te wekken. Wolken zijn voor mij altijd brengers van dromen geweest. Misschien is het hun kneedbare, veelzijdige kant, statisch maar tegelijk ook snel in verplaatsingen, kortom hun complexe kant die ik apprecieer, omdat hun vorm alle interpretaties mogelijk maakt.
Er is ook veel nuance in wolken. Wolk vertaal je in het Frans als « nuage » en de woorden nuage en nuance verschillen niet zo veel van elkaar. Veel foto’s in deze tentoonstelling zijn in zwart-wit. Het contrast van het zwart en het wit doet me denken aan grote momenten in de fotografie. Zoals het werk « Hudson en Manhattan » van Cartier Bresson, « The face in the surf » van Robert Capa, de foto’s van de Belg Michel Vanden Eeckhoudt of de beelden van een landschap in Somerset door Don Mc Cullin. Maar zwart en wit is voor mij ook de intensiteit van de schilderijen van Pierre Soulages.
Met deze tentoonstelling heb ik willen tonen dat wat de plaatsen ook zijn die we doorkruisen, er altijd magische plekken en momenten zijn.
De foto's van de eregast